Διατροφική αξία της νηστείας.. Συνδυάζεται η νηστεία με την ισορροπημένη διατροφή;

Γράφει η Ισαρη Γεωργία, Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Χαροκοποείου Πανεπιστημίου, Επιστημονικός Συνεργάτης Νοσοκομείου «Αττικόν»

Εισαγωγή
Η αυστηρή νηστεία συνιστάται από την ορθόδοξη θρησκεία για τουλάχιστον 180 ημέρες τον χρόνο. Οι μεγαλύτερες σε διάρκεια νηστείες είναι αυτές της Σαρακοστής (φτάνει τις 48 ημέρες), των Χριστουγέννων (είναι 40 ημέρες) και του Δεκαπενταύγουστου (15 ημέρες), ενώ οι μικρότερες είναι μονοήμερες (κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, του Σταυρού κ.τ.λ.)

ΧΟΧΛΟΙ (ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΑ): ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΑΞΙΑ

Αποτελούν εκλεκτό έδεσμα από την εποχή της Μινωικής Κρήτης, έχουν κατακτήσει τη δική τους θέση στις ευρωπαϊκές γκουρμέ κουζίνες, ενώ συχνά χρησιμοποιούνται για την παρασκευή ακόμη και … καλλυντικών. Ο λόγος για τα σαλιγκάρια, ένα προϊόν με συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση, αφού, όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής στο Τμήμα Γεωπονίας, Ιχθυολογίας και Υδάτινου Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Χρήστος Νεοφύτου, το κρέας τους παρουσιάζει σημαντική διατροφική και φαρμακευτική αξία.

Χόρτα: Θρεπτική αξία

Στην εποχή μας γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική η ανάγκη για επιστροφή
στην παραδοσιακή μεσογειακή διατροφή. Μια διατροφή που περιλαμβάνει
πολλών ειδών αγριόχορτων, που μπορούν κατάλληλα μαγειρεμένα ή σαν φρέσκα
ως χορταστική σαλάτα να γίνουν μέρος μιας καθημερινής διατροφικής
συνήθειας, η οποία θα αποτελέσει σύμμαχο μας για μια καλύτερη υγεία.
Πριν δεκάδες χιλιάδες χρόνια, ένα μεγάλο μέρος της ενεργειακής πρόσληψης
των προγόνων μας βασιζόταν σε αγριόχορτα, τα οποία είναι ιδιαίτερα
πλούσια σε φυτοχημικά συστατικά. Έτσι πολλές μεταβολικές διαδικασίες του

Κίνδυνοι από τα τρόφιμα

Οι τρελές αγελάδες, οι διοξίνες, τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα, ακόμα και μικρότερης επικινδυνότητας διατροφικά προβλήματα, όπως η παρουσία χρωστικών ουσιών στα τρόφιμα, έδειξαν κάτι εξαιρετικά ουσιαστικό. Οτι εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης τα διατροφικά προβλήματα ταξιδεύουν τόσο γρήγορα και ελεύθερα όσο και τα προϊόντα. Ετσι ένα μικρό λάθος, μία κακή εκτίμηση μπορεί μέσα σε λίγα 24ωρα να εξελιχθεί σε διατροφική κρίση.

ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ - ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ - ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ

Στην πράξη η μικροβιολογία τροφίμων και ειδικά εκείνο το τμήμα που αναφέρεται στην συντήρηση των τροφίμων, είναι η μελέτη των μέσων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, έτσι ώστε να αποκλείσουν ή να εμποδίσουν την ανάπτυξη των μικροοργανισμών και ιδιαίτερα εκείνων που έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν αλλοιώσεις ή άλλα προβλήματα όπως τροφικές δηλητηριάσεις.

Τα τρόφιμα, όπως προαναφέρθηκε, αποτελούν άριστα υποστρώματα για την ανάπτυξη

Συνθήκες ανάπτυξης των μικροβίων στα τρόφιμα

Τα μικρόβια, όπως αναφέρθηκε, είναι διαδεδομένα παντού. Τα τρόφιμα όμως φέρουν
κατά κανόνα μεγαλύτερο μικροβιακό φορτίο απ' ότι οι άλλες μορφές οργανικής και πολύ
περισσότερο ανόργανης ύλης. Οι διάφορες πηγές μόλυνσης των τροφίμων είναι οι εξής: 1) ο
άνθρωπος, 2) το πεπτικό σύστημα αγροτικών ζώων, 3) τα έντομα (μύγες, κολεόπτερα), 4) τα
τρωκτικά, 5) τα σπλάχνα και τα βράγχια θαλασσινών, 6) τα αστικά λύματα, 7) η κοπριά των
ζώων, 8) η σκόνη, 9) το έδαφος, 10) το νερό.

Μεσογειακή Διατροφή

Η μεσογειακή δίαιτα παρουσιάζει αρκετές διαφοροποιήσεις από χώρα σε χώρα της Μεσογείου. Αυτό οφείλεται στις τοπικές συνήθειες και παραδόσεις και στην τοπική χλωρίδα και πανίδα κάθε περιοχής.

Όμως, υπάρχουν κοινά σημεία στις διατροφικές συνήθειες όλων των λαών της Μεσογείου, όπως είναι το ελαιόλαδο και η αφθονία των φρούτων, των οσπρίων και χορταρικών που συνθέτουν τα βασικά χαρακτηριστικά της μεσογειακής διατροφής.

Αυτή η διατροφή των παππούδων μας είναι ευεργετική για την υγεία και μακροζωία μας.

ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ "Ο ΧΡΥΣΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ"

Η καλλιέργεια της ελιάς είναι ευρέως διαδεδομένη από τη Μινωϊκή εποχή. Για αιώνες, οι θρεπτικές (καρύκευμα), αισθητικές (καλλυντικό), φαρμακευτικές (επούλωση γρατσουνισμάτων, ανακούφιση εγκαυμάτων και ξήρανσης από τον ήλιο και το νερό) και άλλες ιδιότητες (φως, λιπαντικό, ξύλο) του ελαιόλαδου και της ελιάς αναγνωρίζονταν από το μεσογειακό πληθυσμό. Θεωρείται έλαιο της ομορφιάς και της υγείας καθώς με τη χρησιμοποίησή του το δέρμα διατηρείται πιο λαμπερό και ελαστικό ενώ ταυτόχρονα η

ΟΣΑ ΔΕΝ ΞΕΡΑΤΕ ΓΙΑ ΤΟ BLACHING

Το ζεμάτισμα δεν αποτελεί μέθοδο συντήρησης των τροφίμων αλλά

μέθοδο προετοιμασίας των τροφίμων για να «υποδεχθούν» κάποια άλλη

διαδικασία συντήρησης

Το ζεματισμα ή λεύκανση (blancing) είναι η θερμική επεξεργασία που

εφαρμόζεται σχεδόν σε όλα τα λαχανικά, με εξαίρεση τα κρεμμύδια και τις

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ

Tου Γιάννη Zαμπετάκη Eπίκουρου καθηγητή Xημείας Tροφίμων και Lead Auditor, EKΠA

Μίγματα νιτρικών και νιτρωδών αλάτων καλίου και νατρίου χρησιμοποιούνται
σήμερα ευρύτατα για τη συντήρηση κρέατος αλλά και την ανάπτυξη του
επιθυμητού χρώματος (σε bacon, ham, σαλάμια, λουκάνικα κυρίως) σε
συνδυασμό με το αλάτι και συχνά το κάπνισμα. Η χρησιμοποίηση των νιτρικών άρχισε μετά την τυχαία παρατήρηση ότι η παρουσία νιτρικού καλίου